شب های بارانی من

شب های بارانی من...

پاییز آمد فصل رنگارنگ خدا.سرد تر و زرد تر لرزش دستان یخ زده کودکی که در جلوی اندک گرمای آفتاب آب می شود کودک دست هایش را ها ها می کند اما همچنان لبخند ملیحش چهره معصومش را بانمک تر نشان می دهد صورت سفیدش به سیاهی این دنیا آغشته شده و با دستان نیمه جان گرفته اش آن را پاک میکند تکه نان در دستش را به بغل دستی اش تعارف می کند او هم لبخندش را. چشمان رنگارنگ پاییز به این یک رنگی ، رنگ می بازد و می گرید...   شب های بارانی من...